Το πρόβλημα με τον Σύγχρονο
Άνθρωπο είναι ότι έχει διαρραγεί σε μεγάλο βαθμό η σχέση του με τη Φύση και
παράλληλα η σχέση του με τη Μνήμη και την Παράδοση. Μέσα απ αυτές
διακανονίζεται η σχέση με τον Εαυτό, η αυτοσυνειδησία στον τρόπο ζωής, η
λειτουργικότητα και η Αισθητική. Άνευ αυτών, ο Άνθρωπος, κομμάτι κι ο ίδιος της
Φύσης, αποκόβεται και από την εσωτερική του φύση. την Αλήθεια του. το
Αυθεντικό, καταλήγοντας να ζει μέσα σε ένα κατασκευασμένο αντίγραφο της
Πραγματικότητας. Το σύγχρονο "Bon pour l'Orient", ένα αντίγραφο φτιγμένο
ειδικά για τις ανάγκες του Προϊόντος, του Εμπορεύματος και του ταχύρρυθμου
κέρδους.
Οι φυσικοί πόροι
εξαντλούνται ακριβώς όπως και η γνώση μιας ισορροπημένης συμβίωσης του Ανθρώπου
με το Περιβάλλον. Παραδοσιακοί τρόποι ζωής αποκόπτονται βίαια μέσα στο σύγχρονο
παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον μόνο και μόνο για τις ανάγκες της αγοράς. Μιας
αγοράς όμως ανεξέλεγκτης που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν μία μάζα παθητικών
εξαρτημένων Καταναλωτών. Η Ελληνική εμπειρία είναι και αυτή δεόντως ζοφερή. Τα
αποτυπώματα ενός αρχαίου πολιτισμού και των συνθηκών που τον δημιουργούσαν,
χάνονται με όλο και ταχύτερους ρυθμούς. Ίσως νομίζουμε ότι έχουμε περιθώρια.
Δεν έχουμε.
Οι περιβαλλοντικές δράσεις του Ορίζοντα Γεγονότων, έχουν το χαρακτήρα της διάσωσης, της ενεργοποίησης και της κατανόησης των τρόπων συμβίωσης με τη Φύση. Δημιουργία, βίωμα, προβληματισμος τα εργαλεία.
Οι περιβαλλοντικές δράσεις του Ορίζοντα Γεγονότων, έχουν το χαρακτήρα της διάσωσης, της ενεργοποίησης και της κατανόησης των τρόπων συμβίωσης με τη Φύση. Δημιουργία, βίωμα, προβληματισμος τα εργαλεία.
Τα υπαίθρια
εργαστήρια Land Ar / icon, σε διάφορους τόπους, πειραματίζονται πάνω στους
όρους της γλυπτικής χειρονομίας και της πρόσκαιρης κατοίκησης. Οι δράσεις Clean
Art έχουν το πλαίσιο της αντιστροφής του ρόλου του ανθρώπου Καταναλωτή που
ρυπαίνει ανεξέλεγκτα, αλλάζοντας συμπεριφορά σε συνθήκες γιορτής για την
προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Οι παλαιότερες δράσεις με τον τίτλο
"Αυτή τη φορά να μην ξεχάσουμε - Μια καμένη έκθεση", όπως και αυτές
ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παραλίας με τον τίτλο " Αόρατα
νησιά", είχαν αντίστοιχα την πρόθεση να δείξουν το μέγεθος της καταστροφής
από τις πυρκαγιές και από την κατάληψη του φυσικού χώρου από μονομερώς κερδοσκοπικές
δραστηριότητες. Τέλος, η δράση "Τα καΐκια που πληγώναμε", προσπαθεί
να θυμίζει ότι αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη (και για 30 χρόνια τώρα), ένα
σχέδιο αφανισμού της παραδοσιακής αλιείας, των παραδοσιακών ξύλινων σκαφών και
συγχρόνως μιας πανάρχαιας ναυτικής παραδόσεις που γέννησε ένα Πολιτισμό.. Ίσως
όλα αυτά δεν σκιαγραφούν παρά μία σταγόνα στον ωκεανό, αν δεν αναφέρονται
πρωτίστως στην προσωπική μας συνεισφορά, συμμετοχή και ευθύνη. Η Τέχνη, έχει
αυτή τη μαγική ικανότητα να μπορεί να συγκεράσσει στιγμές του Αληθινού,
υπερβαίνοντας κοινωνικές διαιρέσεις και τη μονομέρεια των αφηγημάτων. Να
ενεργοποιεί την επικοινωνία και την ενάργεια, όπως ο πλατωνικός οίστρος.
Παρόμοιες δράσεις, θα έχουν επιτύχει το σκοπό τους εφόσον καταφέρουν να κινητοποιήσουν πρώτα από όλα τον κόσμο της Τέχνης και του Πολιτισμού χωρίς διαχωρισμούς από την ενεργή μάζα, τα κοινωνικά υποκείμενα και το Κοινώς νοούμενον, το οποίο ελέγχονται και χειραγωγούνται κατά κανόνα, μέσα από τους μηχανισμούς του θεάματος και της μαζικής επικοινωνίας ενημέρωσης.
Παρόμοιες δράσεις, θα έχουν επιτύχει το σκοπό τους εφόσον καταφέρουν να κινητοποιήσουν πρώτα από όλα τον κόσμο της Τέχνης και του Πολιτισμού χωρίς διαχωρισμούς από την ενεργή μάζα, τα κοινωνικά υποκείμενα και το Κοινώς νοούμενον, το οποίο ελέγχονται και χειραγωγούνται κατά κανόνα, μέσα από τους μηχανισμούς του θεάματος και της μαζικής επικοινωνίας ενημέρωσης.
Επιτυχία θα είναι
όταν νοιώσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας, μέσα σ αυτή την ουτοπία του
αυτονόητου...
