ΕΡΓΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ
(γλυπτό 46 cm ύψος με ψημένο πηλό
τοποθετήθηκε στον περίβολο του Αρχαιολογικού Μουσείου)
Από την εποχή των αρχαίων μύθων του Οιδίποδα και της
Σφίγγας πέρασαν πολλοί αιώνες, όμως η υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου παραμένει.
Παρ’ όλες τις μεγάλες αλλαγές του πολιτισμού, συνεχίζουν να υπάρχουν ψυχικές
και πνευματικές αναζητήσεις, διλήμματα και προβληματισμοί, μέσω των οποίων ο
άνθρωπος αγωνίζεται να ανέβει πιο πάνω από την ζωώδη του υπόσταση. Τους δύο
τελευταίους αιώνες μάλιστα, νέο πεδίο προβληματισμών προστίθεται, όταν ο
άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι οδηγεί τον πλανήτη στην καταστροφή. Οι νόμοι τις
κοινωνίας μπορεί να αλλάζουν αλλά η συνείδηση εξακολουθεί να είναι κριτής των
ανθρώπινων πράξεων και να τιμωρεί με τύψεις τα ηθικά παραπτώματα. Όλα αυτά τόσο
αρχέγονα και τόσο διαχρονικά, ακολουθούν λίγο ή πολύ τον καθένα μας, έως ότου
γίνει πάλι πηλός.
(εικαστική
παρέμβαση με διαφανή πλαστικό και φτερά
σε κορμό δέντρου έξω από το
Αρχαιολογικό Μουσείο)
(εκτύπωση σε
μουσαμά 100X80 cm
κρεμάστηκε σε πέργκολα πάρκου)
Ε Π Ι Κ Λ Η Σ Η
Μπροστά στην Πύλη της Γνώσης
Αποτυπώματα
Τέρατα παραφυλάν
Και συ θάλασσα, μνήμη μου
Μαρτύρα μου τον Ουρανό-καθρέφτη του Κόσμου
Στενεύει ο κόσμος
Η Σφίγγα σα μέγγενη με σφίγγει
Σαράντα δρόμους πέρασα
Μονάχος περπατώ
Μετέωρος της Ζήσης
Σταυρώνομαι και Λύτρωση γυρεύω
Συ θάλασσα, μνήμη μου και μάρτυράς μου
Εξύψωσέ με ταπεινά στα βάθη τ’ Oυρανού
Ρίζες, ανθρώπου ανάσα στ’ αυτιά μου
Κλαδιά τα χέρια μας μαζί
Ανεπίστρεπτα πάνω
(κατασκευή
170Χ60Χ20 cm με ύφασμα, σύρμα, ζωγραφική, κείμενο
τοποθετήθηκε σε κορμό δέντρου
πάρκου)
Η τυφλότητα δεν είναι αναπηρία. Μπορεί να είναι επιλογή
απελπισίας και αυτοτιμωρίας, αλλά να είναι και επιλογή θέσης.
Ο Οιδίποδας της αυτογνωσίας ή οΤειρεσίας της ενόρασης και
της γνώσης; Ή μήπως ο Όμηρος ο τυφλός ποιητής, ο καλλιτέχνης; Με ποια μάτια
βλέπουμε;
Οι επτά επί Θήβας πόσο τυφλοί αποδείχτηκαν με την
απληστία της εξουσίας, ώστε να στραφούν αδελφός εναντίον αδελφού;
«Αν μπορείς να κοιτάξεις, δες! Αν μπορείς να δεις,
παρατήρησε! Ζοζέ Σαραμάγκου»
(κατασκευή με
στεφάνη και ύφασμα
τοποθετήθηκε σε κορμό δέντρου πάρκου)
Χρειαζόμαστε την ασπίδα;
Πρέπει να αμυνόμαστε για να προφυλάξουμε τη ζωή μας; Από ποια υλικά
είναι καμωμένη η άμυνα και πώς περιμένουμε να μας προφυλάξει. Εμείς τη
διαλέξαμε ή μήπως τη φτιάξαμε οι ίδιοι ή μας την έδωσαν ή την βρήκαμε στον
δρόμο κατά τύχη; Μπορεί μια «τρύπια» ασπίδα να γίνει η άμυνά μας; Μήπως κάποιος
που δεν χρειάζεται μια τέτοια ασπίδα ούτε αναρωτιέται για των άλλων; Η ασπίδα
του καθενός φαίνεται με τα μάτια ή μήπως επειδή των περισσότερων είναι
εσωτερική, παραπλανεί πως δεν υπάρχει;
Ένα είναι σίγουρο, πως όλοι έχουμε «τις άμυνές μας» για
να νικάμε το κακό όταν μας πολιορκεί. Τότε, η τρύπια ασπίδα μου είναι αυτή που
δεν χρειάζομαι. Γι’αυτό θα την αφήσω κρεμασμένη στην πόλη της Θήβας για να
ρωτούν όσοι τη δουν «είναι αυτό έργο του άλλου ή μήπως είναι δικό μου;»
(βίντεο διάρκειας
7΄40΄΄
παρουσιάστηκε σε εξωτερικό πετρόχτιστο τοίχο)
Το έργο, αποτελείται από μια σειρά ερωτημάτων που
ταλανίζουν την ανθρώπινη ψυχή από τους αρχαίους χρόνους. Ειδικότερα, μας
απασχολεί, το τρίπτυχο «Αναπνοής-Ύπαρξης-Ζωής». Οι φράσεις που
προβάλλονται, προέρχονται από διαλόγους
στην τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύρρανος». Για τους Πυθαγόρειους ο αριθμός
7 είναι «αμήτωρ», αφού δεν είναι γινόμενο παραγόντων. Είναι το σύμβολο της
τελειότητας, γιατί είναι άθροισμα του 3 και του 4, που εκφράζουν τα δύο τέλεια
γεωμετρικά σχήματα, το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο. Το 7 που θεωρείται ο
αριθμός της τελειότητας αναποδογυρίζει στο βίντεο, συμβολικά, για να υποδηλώσει
την ανθρώπινη πτώση ως μία «Πράξη» ασυνέπειας και κατατρεγμού. Ο Οιδίποδας
ζήτησε την εξορία του όπως ο σύγχρονος άνθρωπος που αναζητεί τρόπους για να
απενοχοποιηθεί. Τουλάχιστον, μπορούμε
όπως ο Οιδίποδας να απενεχοποιηθούμε από τα προσωπικά μας τραύματα ως μία μορφή
«αμνηστείας» και να συνεχίσουμε να γράφουμε Ιστορία διότι «Η ιστορία γράφεται
από τον καθένα».
(ζωγραφική 96Χ130
cm με ακρυλικά σε καμβά
κρεμάστηκε σε πέργκολα πάρκου)
κρεμάστηκε σε πέργκολα πάρκου)
Abstract συναισθηματική εξπρεσιονιστική ζωγραφική που
βασίζεται στην ταραχή του χρώματος του συναισθήματος, κυριαρχεί το κόκκινο και
μια απροσδιόριστη μορφή-σύγκρουση με τον χώρο. Εστιάζει στην τραγικότητα της
ανθρώπινης ζωής, όπως προκύπτει από την περιπλάνηση ενός ανθρώπου που αγνοούσε
(?) και δεν μπορούσε να ξεφύγει από τους θεϊκούς νομούς, ή αλλιώς στον νόμο του
κάρμα και της επαναγέννησης.
(εικαστική
παρέμβαση με κόκκινο μάλλινο νήμα κ.ά. υλικά
σε κορμό δέντρου πάρκου)
(κατασκευή με νήμα,
χαρτί, ξύλο, πέτρα, γυψόγαζα, μέταλλο
κρεμάστηκε σε δέντρο πάρκου)
Το έργο επιχειρεί να αναδείξει τον προβληματισμό πάνω στα
όρια της προσωπικής ευθύνης για άγνοια και την προσπάθεια απεγκλωβισμού από την
τραγική μοίρα.
(κατασκευή 80Χ80 cm
με ξύλο, σύρμα, χαρτί κ.ά. υλικά
τοποθετήθηκε στο εξωτερικό εγκαταλελειμένου
οικήματος)
Αν η μοίρα του μας συγκινεί, είναι επειδή θα μπορούσε να ήταν
και δική μας μοίρα, επειδή το μαντείο έχει επιτάξει πριν από τη γέννησή μας την
ίδια κατάρα για μας όπως γι αυτόν. Για όλους μας ίσως η μοίρα έχει ορίσει να
στρέψουμε την πρώτη σεξουαλική μας παρόρμηση προς την μητέρα μας, μας πείθουν
γι αυτό τα όνειρά μας. Ο Οιδίποδας συμβολίζει τον ίδιο τον άνθρωπο. Το μυστικό
της ζωής του, της ασύνειδης και τραγικής, είναι το ίδιο με το μυστικό της
ανθρώπινης φύσης, το οποίο η συνείδηση αγωνίζεται τις περισσότερες φορές να
καταπνίξει, ενώ ο μύθος το φανερώνει με μεταφορικό λόγο. Από τη συμπεριφορά των
ανθρώπων συνάγεται πως σκοπός της ζωής μας είναι η επιδίωξη και η διατήρηση της
ευτυχίας και δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί. «Δεν υπάρχει στη ζωή πιο μεγάλη
απόλαυση ούτε πιο μεγάλη ευτυχία από το να μην έχεις συνείδηση ότι ζεις.»
(κατασκευή
150Χ20Χ40 cm με καλάμια, ξύλα, σύρμα, σκοινί, φελιζόλ
τοποθετήθηκε επάνω σε
φυτεμένο χώρο της πλατείας)
Ο άνθρωπος και το νερό, με το νερό, μέσα στο νερό, μαζί
με το νερό.
Το νερό συνδέεται με τη ζωή των ζώων,
των ανθρώπων, των φυτών αλλά και με τη φαντασία, την
έμπνευση, την τέχνη, τη δημιουργία,
την αρμονία, την ισορροπία, την ησυχία,
την ανησυχία... όπου είναι το νερό είναι κι η ζωή.
(κατασκευή ready
made των φτερών της σφίγγας,
περφόρμανς στον χώρο της πλατείας)
Για μια σύγχρονη σφίγγα που διατυπώνει τα ερωτήματά της
στη σύγχρονη ζωή.
(εκτυπώσεις σε
χαρτί,
περφόρμανς σε κλειστό περίπτερο της πλατείας, που άνοιξε για την
περίσταση)
Μία συμβολική έκδοση εφημερίδας από το παρελθόν στο
σήμερα, ή αλλιώς μια διπλοτυπία του χρόνου που παρουσιάζει μύθους και
ιστορικά γεγονότα σαν να συμβαίνουν τώρα, αναζητώντας προεκτάσεις και
αντανακλάσεις ανάμεσα στη χρονικότητα που ζούμε (και τους κρυφούς συμβολισμούς
της παραγωγής της) και σε μία αρχαιότητα που δεν φαίνεται να έχει τελειώσει
ποτέ.
(κατασκευή από δύο
αλουμινένιους κύκλους διαστάσεων 60 και 100 cm
και ένα μπρούτζινο σύμπλεγμα δυο κύκλων
40 cm
κρεμάστηκε σε δέντρο της πλατείας)
Το σύμπαν είναι ένας κύκλος
Ο ήλιος το φεγγάρι είναι κύκλοι.
Η ζωή μας είναι κύκλος.
Είμαι μια μικρή τελεία μέσα στον κύκλο.
Η Θήβα είναι ένας κύκλος. Βουνά, ποτάμια γύρω.
Οι περιστροφές των κύκλων δονούνται από τον αέρα και
ηχούν.
Οι συναντήσεις και συγκρούσεις των κύκλων ηχούν.
Η εγκατάσταση αυτή είναι σαν ένας Καθρέφτης.
Ο Καθρέφτης είμαι ΕΓΩ, ΕΣΥ, ΕΜΕΙΣ.
Είμαστε ΕΝΑ.
«Ανακαλώντας-2018» Άννα Μαρία Χατζηστεφάνου,
Θάνος Ζέρης και Οδυσσέας Παγουλάτος
https://www.facebook.com/annamaria.hadjistephanou?ref=br_rs
(τυπωμένες φωτογραφίες, κείμενα,
Θάνος Ζέρης και Οδυσσέας Παγουλάτος
https://www.facebook.com/annamaria.hadjistephanou?ref=br_rs
(τυπωμένες φωτογραφίες, κείμενα,
περφόρμανς στην πλατεία)
Μπροστά σε φωτογραφίες τοποθετημένες στο έδαφος γίνεται
απαγγελία κειμένων σχετικά με τη Σφίγγα και τον Οιδίποδα: ποιήματα του Καβάφη
και του Χριστιανόπουλου, θεατρικά του Ποντίκα «Ο δολοφόνος του Λάιου και
τα κοράκια», του Καμπανέλλη «Πάροδος Θηβών» και του Κοκτώ «Η δαιμόνια μηχανή».
«Πτερόεντα: Καλοί και κακοί οιωνοί-2018» Κύρα Αλιγιζάκη
https://www.facebook.com/profile.php?id=100015644589132
https://www.facebook.com/profile.php?id=100015644589132
(κατασκευές πουλιών
με μικτή τεχνική
κρεμάστηκαν έξω από εκκλησία)
κρεμάστηκαν έξω από εκκλησία)
ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ
Αγγελειαφόροι καλών και κακών
πανάρχαιοι οιωνοί συμβάντων
αγαπημένοι συνοδοί των θεών
ακόλουθοι και ηγούμενοι των πάντων
αποδημητικά και ενδημικά
της ελευθερίας το πέταγμα γενικά
σύμβολα αυτοκρατοριών και βασιλείων
σκέψεις με ή χωρίς ορίων
και καλημέρα στη στιγμή
αφηνόμουν στην εικόνα
αυτή την τόσο μαγική!
Τεράστιοι σχηματισμοί
με πετάγματα και λαλιές
όμορφες σαν προσευχές,
υπάρχουν όμως και κραυγές
απ΄αυτές της διαμαρτυρίας
φεύγω κατόπιν
ευκαιρίας,
μήπως και στοχαστώ λιγάκι
για εκείνο το πουλάκι!!!
Βεβαίως η σύνθεσή μου η γενική
θάναι μια κατασκευή
Ενα σμήνος από πουλιά
να πετάει χαμηλά!!
(φωτογράφηση)
Περιπλανώμενος στα θηβαϊκά σοκάκια και φωτογραφίζοντας τα
δρώμενα των πλάνητων Οριζόντιων αλλά και ό,τι άλλο με πλανέψει και ξυπνήσει τις
δικιές μου πλάνες από τον μισό αιώνα και πλέον περιπλάνησής μου σε τούτο τον
πλανήτη.