Απάντηση
του αρχηγού των Ινδιάνων Σιάτλ στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Πηρς (1854),
ύστερα από πρόταση του τελευταίου για την αγορά Ινδιάνικης γης
Οι
Ινδιάνοι Suquamish ήσαν άριστοι ψαράδες, χαράκτες, κατασκευαστές καλαθιών και
κανό. Στα μέσα του 19ου αιώνα η τότε κυβέρνηση των Αμερικανών αποίκων, τους
ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αγοράσει τη γη τους και να τους μεταφέρει σε έναν
άλλο τόπο για να ζήσουν. Εκείνη την εποχή αρχηγός τής φυλής Suquamish ήταν ο
See-at-la, ο οποίος γεννήθηκε τό 1786 και πέθανε στις 7 Ιουνίου του 1866. Από
το όνομά του πήρε τό όνομά της η πολιτεία του Σιάτλ.
Η
πρόταση αυτής της αγοραπωλησίας ήταν εντελώς ξένη στις αντιλήψεις και στον
τρόπο ζωής των Ινδιάνων, ο δεσμός των οποίων με τη φύση είναι ιερός και
αδιάσπαστος, όπως η αδερφική αγάπη. Ο Σιάτλ εκφράζει με περηφάνια και σεβασμό
στην παράδοση τον τρόπο σκέψης της φυλής του, ο οποίος διαφέρει πλήρως από τις
υλικές αξίες και τον κατακτητικό πολιτισμό των λευκών.
“Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον
μηνάει* πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. O μεγάλος αρχηγός μηνάει ακόμα λόγια
φιλικά και καλοθέλητα. Καλοσύνη του, γιατί ξέρομε πως αυτός λίγο τη χρειάζεται
αντίστοιχα τη φιλία μας. Την προσφορά του θα τη μελετήσομε, γιατί ξέρομε πως,
αν δεν το πράξομε, μπορεί ο λευκός να προφτάσει με τα όπλα και να πάρει τη γη
μας.
Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό – τη ζέστα της
γης; Για μας μοιάζει παράξενο. Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο
δε μας ανήκουν. Πώς μπορείτε να τα αγοράσετε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής
είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμούδα στις
ακρογιαλιές, κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που
ζουζουνίζει είναι, στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερό.
Ξέρομε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Τα μέρη
της γης, το ένα με το άλλο, δεν κάνουν γι’ αυτόν διαφορά, γιατί είναι ένας
ξένος που φτάνει τη νύχτα και παίρνει από τη γη όλα όσα τού χρειάζονται. Η γη
δεν είναι αδερφός του, αλλά εχθρός που πρέπει να τον καταχτήσει, και αφού τον
καταχτήσει, πηγαίνει παρακάτω.
Με το ταμάχι* που έχει θα καταπιεί τη γη και θα αφήσει πίσω του
μια έρημο. Η όψη που παρουσιάζουν οι πολιτείες σας, κάνει κακό στα μάτια του
ερυθρόδερμου. Όμως αυτό μπορεί και να συμβαίνει επειδή ο ερυθρόδερμος είναι
άγριος και δεν καταλαβαίνει.
Αν αποφασίσω και δεχτώ, θα βάλω έναν όρο. Τα ζώα της γης αυτής ο
λευκός θα πρέπει να τα μεταχειριστεί σαν αδέρφια του. Τι είναι ο άνθρωπος δίχως
τα ζώα; Αν όλα τα ζώα φύγουν από τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από μεγάλη
εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, τα ίδια συμβαίνουν στον
άνθρωπο.
Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει: ο
Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός. Μπορεί να θαρρείτε πως Εκείνος είναι δικός σας,
όπως ζητάτε να γίνει δική σας η γη μας. Αλλά δεν το δυνόσαστε.* Εκείνος είναι
Θεός των ανθρώπων. Και το έλεός Του μοιρασμένο απαράλλαχτα σε ερυθρόδερμους και
λευκούς. Αυτή η γη Του είναι ακριβή. Όποιος τη βλάφτει, καταφρονάει το
Δημιουργό της. Θα περάσουν οι λευκοί – και μπορεί μάλιστα γρηγορότερα από άλλες
φυλές. Όταν μαγαρίζεις* συνέχεια το στρώμα σου, κάποια νύχτα θα πλαντάξεις από
τις μαγαρισιές σου. Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτούν, όταν όλα τα άγρια αλόγατα
μερέψουν, όταν την ιερή γωνιά του δάσους τη γιομίσει το ανθρώπινο χνότο και το
θέαμα των φουντωμένων λόφων το κηλιδώσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το
βουητό τους, τότες πού να βρεις το ρουμάνι;* Πού να βρεις τον αϊτό; Και τι
σημαίνει να πεις έχε γεια στο φαρί* σου και στο κυνήγι; Σημαίνει το τέλος της
ζωής και την αρχή του θανάτου.
Πουθενά δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά μέσα στις πολιτείες του
λευκού. Πουθενά δε βρίσκεται μια γωνιά να σταθείς να ακούσεις τα φύλλα στα
δέντρα την άνοιξη ή το ψιθύρισμα που κάνουν τα ζουζούνια πεταρίζοντας. Όμως
μπορεί, επειδή, καταπώς είπα, είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω – μπορεί μονάχα
για το λόγο αυτόν ο σαματάς* να ταράζει τα αυτιά μου. Μα τι μένει από τη ζωή,
όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί τη γλυκιά φωνή που βγάνει το
νυχτοπούλι ή τα συνακούσματα των βατράχων ολόγυρα σε ένα βάλτο μέσα στη νυχτιά;
Ο ερυθρόδερμος προτιμάει το απαλόηχο αγέρι λαγαρισμένο* από την καταμεσήμερη
βροχή ή μοσχοβολημένο με το πεύκο. Του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας,
γιατί όλα τα πάντα μοιράζονται την ίδια πνοή – τα ζώα, τα δέντρα, οι άνθρωποι.
Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει προσοχή στον αγέρα που ανασαίνει. Σαν ένας που
χαροπολεμάει για μέρες πολλές, δεν οσμίζεται* τίποτα.
Αν ξέραμε, μπορεί να καταλαβαίναμε –
αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού, τις ελπίδες που περιγράφει στα παιδιά του τις
μακριές χειμωνιάτικες νύχτες, τα οράματα που ανάφτει στο μυαλό τους, ώστε
ανάλογα να δέονται για την αυριανή. Αλλά εμείς είμαστε άγριοι. Μας είναι κρυφά
τα όνειρα του λευκού. Και επειδή μας είναι κρυφά, θα εξακολουθήσομε το δρόμο
μας. Αν τα συμφωνήσομε μαζί, θα το πράξομε, για να σιγουρέψομε τις
προστατευόμενες περιοχές που μας τάξατε. Εκεί θα ζήσομε, μπορεί, τις μετρημένες
μέρες μας καταπώς το θελήσομε. Όταν ο στερνός ερυθρόδερμος λείψει από τη γη,
και από τη μνήμη δεν απομείνει παρά ο ίσκιος από ένα σύννεφο που ταξιδεύει στον
κάμπο, οι ακρογιαλιές αυτές και τα δάση θα φυλάγουν ακόμα τα πνεύματα του λαού
μου – τι* αυτή τη γη την αγαπούν, όπως το βρέφος αγαπάει το χτύπο της μητρικής
καρδιάς. Αν σας την πουλήσομε τη γη μας, αγαπήστε την, καθώς την αγαπήσαμε
εμείς, φροντίστε την, καθώς τη φροντίσαμε εμείς, κρατήστε ζωντανή στο λογισμό
σας τη μνήμη της γης, όπως βρίσκεται τη στιγμή που την παίρνετε, και με όλη σας
τη δύναμη, με όλη την τρανή μπόρεσή σας, με όλη την καρδιά σας, διατηρήστε τη
για τα τέκνα σας, και αγαπήστε την, καθώς ο Θεός αγαπάει όλους μας. Ένα ξέρομε
– ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη Του είναι ακριβή. Ακόμα και ο λευκός δε
γίνεται να απαλλαχτεί από την κοινή μοίρα.*”
μτφρ.
Ζήσιμος Λορεντζάτος
Το
Βήμα, 16/1/1977
(*
μηνάει: στέλνει μήνυμα, * ταμάχι: πλεονεξία, * δεν το δυνόσαστε: δεν
μπορείτε, * μαγαρίζεις: λερώνεις, * ρουμάνι: δάσος, * φαρί:
άλογο, * σαματάς: φασαρία, * λαγαρισμένος: καθαρισμένος , *
οσμίζεται: μυρίζει , * τι: γιατί, * η κοινή μοίρα: εννοεί το θάνατο)
Και εδώ:
Στο http://sinevohia.gr/index.php?topic=962.0
υπάρχει η πληροφορία: Στο σχολικό βιβλίο «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» της
Β\' Γυμνασίου ΟΕΔΒ, υπήρχε το Γράμμα του αρχηγού Ινδιάνικης φυλής, του Σηατλ,
προς τον πρόεδρο της Αμερικής Φραγκλίνο Πήρς (1853-1857), όταν ο τελευταίος
ζήτησε απο τον Σηάτλ να πουλήσει στην κυβέρνηση τη γή του. Το γράμμα μετέφρασε
ο Ζήσιμος Λορεντζάτος απο την εφημερίδα τού Madras «Τhe Hindu» της 29/5/1976
και το δημοσίευσε στο «ΒΗΜΑ» στις 16 Ιανουαρίου του 1977.
Στο https://neosagon.gr/%CE%B7-%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%BA%CE%B9-%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B5/
υπάρχει η πληροφορία: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «Seattle Sunday Star» του Σιάτλ των
ΗΠΑ στις 29 Οκτωβρίου του 1887δημοσίευσε ένα
κείμενο – απο λόγο ενός ξεχωριστού ανθρώπου – απόσπασμα του οποίου
αναδημοσιεύουμε
