ΕΡΑΣΤΗΣ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

του Γιάννη Σχίζα

https://www.facebook.com/yiannis.schizas

Ξεκίνησα να γράφω αυτό το έργο εμπνεόμενος από  κάποιον συνδρομητή/συγγραφέα στο περιοδικό «ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ», που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο  «Εραστής Μετεωρολογικών φαινομένων» : Που μπήκε στη ζωή μου εκ του μακρόθεν και για λίγο , αλλά με κάποια σημασία. Για μένα ήταν ένας γνωστός-άγνωστος, που τον αναζήτησα σε κάποια φάση αλλά τελικά έκρινα πως είναι καλύτερο να μείνει εκεί που είναι- θα’ λεγα  σάμπως  μέσα στο θολό τοπίο μιας φθινοπωρινής ημέρας. Πάντως μέσα από τους συνειρμούς  που μου υπαγόρευσε  οδηγήθηκα  σε μια προσέγγιση του τοπίου – όπως αυτό αναδύεται μέσα από τη κοινή δράση σχετικά σταθερών και ασταθών παραγόντων: Της εδαφικής ιδιομορφίας και των στοιχείων του κλίματος.

Το μήκος, το πλάτος, το ύψος, ορίζουν ένα σώμα. Το εισόδημα, το είδος της εργασίας και ο ελεύθερος χρόνος, η ποιότητα ζωής ως αίσθηση και αντικειμενικό πλαίσιο, ορίζουν τη ζωή του ανθρώπου.  Το τοπίο  ως φαινομενικότητα των πραγμάτων είναι διάσταση μιας διάστασης, που λέγεται   «ποιότητα ζωής». Είναι  κοινόχρηστη και δημόσια  αναψυχή, είναι «πόρος». Και η  προβληματική γι  αυτό είναι  σημαντικό βήμα για την αναβάθμιση της έννοιας της περιβαλλοντικής προστασίας…..

ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑ

Η ενασχόληση με το τοπίο φαίνεται σε πολλούς ως  κάτι το  δευτερεύον,  σαν μια υπόθεση ικανή να απασχολήσει εξωραϊστικούς συλλόγους  και τουριστικούς παράγοντες. Όμως το τοπίο μπορεί να είναι σύμπτωμα- μιας υγείας ή μιας αρρώστιας. Η μορφή είναι δεμένη με τη λειτουργικότητα και  η δυσμορφία είναι αποκαλυπτική της δυσλειτουργίας: Η διαχείριση του ορεινού τοπίου με τις ανεμογεννήτριες είναι σύμπτωμα μιας απίστευτης μπαναλιτέ – όπως επανέλαβα σε χίλιες μύριες περιστάσεις. Η διαχείριση του τοπίου της Ηπείρου για την εξαγωγή υδρογονανθράκων είναι έκφραση   ενός ολέθρου για τη φύση. Η μεταφορά του αεροδρομίου Ηρακλείου συνεπάγεται ριζική και μάλιστα καταστρεπτική αλλαγή του αγροτικού τοπίου.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι ορατή η μανία της εξουσίας να μην υπολογίζει τη γραφικότητα, ενδίδοντας σε σχέδια παράλογα, μορφικώς αποκρουστικά. Η Ελλάδα των μνημονίων είναι ιδιαίτερα πρόθυμη να διεκπεραιώσει τις εντολές των αφεντικών  της, νομίζοντας  ή θέλοντας να νομίζει ότι η ομορφιά  είναι παντοτινή- όμως αυτό είναι μια αυταπάτη.

Θα λέγαμε λοιπόν, ότι η  ασχήμια ταιριάζει στην εξουσία.  Πέραν τούτων, θα υπενθυμίζαμε : Σε ένα κόσμο όπου μεγάλο τμήμα του ΑΕΠ καταναλώνεται για αισθητικές παρεμβάσεις κάθε κλίμακας – στο σώμα, στον εσωτερικό χώρο των σπιτιών, στη γειτονιά, στον αστικό και περιαστικό  χώρο  - η παραγνώριση της αισθητικής του μείζονος χώρου συνιστά πολιτιστικό πισωγύρισμα μεγάλης κλίμακας.  Ιδιαίτερα το μαχόμενο οικολογικό κίνημα, πρέπει να αντισταθεί στον ιδεολογικό ζουρλομανδύα που επιχειρούν διάφοροι να επιβάλουν στη κοινωνία. Όλοι πρέπει να ορθωθούν  ενάντια στην αηδιαστική προοπτική μιας φύσης κουρελού, υπό την εποπτεία διαφόρων τεχνοβάνδαλων.....

ΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ

Η διαδρομή της σκέψης  με οδήγησε ως το  τοπίο του διαστήματος!  Με έφερε ακόμη ως  τα «αρνητικά τοπία» - μιας πυρηνικής έκρηξης, μιας πυρκαγιάς -  που είναι συγκυριακά, αλλά δεν παύουν να εντυπωσιάζουν. Πολύ πιο πέρα όμως από την αξία του τοπίου, μέσα από αυτή τη μεταβλητή φαινομενικότητα που ξανοιγόταν στα μάτια μου, διείδα  την αξία του παρόντος, την αξία της τωρινής στιγμής… Γιατί κι εγώ προσλάμβανα αυτό που δημιουργούσε μελαγχολία και πεσιμισμό σε πολλούς, για την «αποκαρδιωτική προσωρινότητα», σύμφωνα με την έκφραση ενός ψυχαναλυτή (Αλεξάντερ Μίτσιρλιχ) που συνέταξε ένα υπέροχο βιβλίο για τον αστικό χώρο:  Για την προσωρινότητα ενός κόσμου που μέλλει   να χαθεί μέσα σε ένα πλανητικό περίγυρο μεταβατικό, χωρίς να μας κάνει λόγω αυτής της ολικής απώλειας πιο στοχαστικούς και επιεικείς, κατά πως έλεγε ο  Εντγκάρ Μορέν. Όμως, απέστρεφα το νου μου από το γίγνεσθαι με τις «εσχατολογίες» και όλο τον πεσιμισμό που προκαλούσε, παρέκαμπτα τις μεγακλίμακες του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου    και εντρυφούσα στο φαίνεσθαι της ενεστώσας στιγμής. Και μέσα από τα τρέχοντα μικρογεγονότα και τα μικροσκηνικά της ζωής που ζούσα , διέβλεπα μιαν αόριστη σχέση με το γνωμικό ενός Ιταλού διανοούμενου σε  συνέδριο στη Φλωρεντία: «Ο θεός έπλασε τη γάτα για να μπορεί ο άνθρωπος να χαϊδεύει την τίγρη». Κάπως έτσι κι εγώ, μέσα από τα μικρά και προσαρμοσμένα στα μέτρα μου, μέσα από την Αττική κι όχι από τα Ιμαλάϊα, μέσα από τον Ευβοϊκό κόλπο κι όχι από τον Ειρηνικό ωκεανό, μέσω μιας γάτας που δεν ήταν τίγρης, μπορούσα να προσλαμβάνω αυτό το απείρως μεγαλύτερο, που ήταν η Ελλάδα, τα Βαλκάνια, η Ευρώπη, η γαία, το ηλιακό σύστημα, τα  ζώα, το μεγαπεριβάλλον του μικροπεριβάλλοντός μας…

Κατά τα άλλα, πρόταξα στο έργο μου μερικές σκέψεις , που όσο κι αν φαίνονται κοινότοπες έχουν   μια πρόθεση  «πολιτικής περικύκλωσης» του κακού. Τις καταθέτω εδώ : «Αντίσταση δεν είναι μόνο  η αντίδραση σε ένα πολιτικό κέντρο  – που στον τρέχοντα  ελληνικό χρόνο είναι η  μνημονιακή επιτροπεία : Επί πλέον  είναι   η συμβολή στην  συντήρηση  των δημιουργικών ονείρων. Είναι  η  εκπομπή  ενέργειας για ζητήματα που   δεν επείγουν αλλά  προοιωνίζονται τους μέλλοντες αγώνες για τη μέλλουσα ποιότητα ζωής. Είναι η έκφραση μιας υποβόσκουσας   δύναμης, μιας  μαραθώνιας αντοχής και ενός  αμετακίνητου πάθους για ολοκληρωμένη ζωή -  με αισθητική και καλλιτεχνικό οίστρο, με εθνική αυτονομία, οικονομική ασφάλεια, κοινωνική αλληλεγγύη».

ΥΓ. Η έκδοση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από τον Σάκη Κουρουζίδη (ΕΥΩΝΥΜΟΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ). Η  φωτογραφία του εξώφυλλου είναι του Δημήτρη Βερούχη.

Δημοσίευμα στο:

https://oikologein.blogspot.com/2018/12/blog-post_22.html?fbclid=IwAR0e6GLnQU8-IiNWY6RkZfuB7pptm99ms02KCJm5LqgJt5QLydp5RCPQdJg

Δημοσιεύεται στο "Δρόμο της Αριστεράς" στις 22.12.2018

Το πρόβλημα με τον Σύγχρονο Άνθρωπο είναι ότι έχει διαρραγεί σε μεγάλο βαθμό η σχέση του με τη Φύση και παράλληλα η σχέση του με τη Μνήμη και την Παράδοση. Μέσα απ αυτές διακανονίζεται η σχέση με τον Εαυτό, η αυτοσυνειδησία στον τρόπο ζωής, η λειτουργικότητα και η Αισθητική. Άνευ αυτών, ο Άνθρωπος, κομμάτι κι ο ίδιος της Φύσης, αποκόβεται και από την εσωτερική του φύση. την Αλήθεια του. το Αυθεντικό, καταλήγοντας να ζει μέσα σε ένα κατασκευασμένο αντίγραφο της Πραγματικότητας. Το σύγχρονο "Bon pour l'Orient", ένα αντίγραφο φτιγμένο ειδικά για τις ανάγκες του Προϊόντος, του Εμπορεύματος και του ταχύρρυθμου κέρδους.

Οι φυσικοί πόροι εξαντλούνται ακριβώς όπως και η γνώση μιας ισορροπημένης συμβίωσης του Ανθρώπου με το Περιβάλλον. Παραδοσιακοί τρόποι ζωής αποκόπτονται βίαια μέσα στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον μόνο και μόνο για τις ανάγκες της αγοράς. Μιας αγοράς όμως ανεξέλεγκτης που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν μία μάζα παθητικών εξαρτημένων Καταναλωτών. Η Ελληνική εμπειρία είναι και αυτή δεόντως ζοφερή. Τα αποτυπώματα ενός αρχαίου πολιτισμού και των συνθηκών που τον δημιουργούσαν, χάνονται με όλο και ταχύτερους ρυθμούς. Ίσως νομίζουμε ότι έχουμε περιθώρια. Δεν έχουμε.
Οι περιβαλλοντικές δράσεις του Ορίζοντα Γεγονότων, έχουν το χαρακτήρα της διάσωσης, της ενεργοποίησης και της κατανόησης των τρόπων συμβίωσης με τη Φύση. Δημιουργία, βίωμα, προβληματισμος τα εργαλεία.

Τα υπαίθρια εργαστήρια Land Ar / icon, σε διάφορους τόπους, πειραματίζονται πάνω στους όρους της γλυπτικής χειρονομίας και της πρόσκαιρης κατοίκησης. Οι δράσεις Clean Art έχουν το πλαίσιο της αντιστροφής του ρόλου του ανθρώπου Καταναλωτή που ρυπαίνει ανεξέλεγκτα, αλλάζοντας συμπεριφορά σε συνθήκες γιορτής για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Οι παλαιότερες δράσεις με τον τίτλο "Αυτή τη φορά να μην ξεχάσουμε - Μια καμένη έκθεση", όπως και αυτές ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παραλίας με τον τίτλο " Αόρατα νησιά", είχαν αντίστοιχα την πρόθεση να δείξουν το μέγεθος της καταστροφής από τις πυρκαγιές και από την κατάληψη του φυσικού χώρου από μονομερώς κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Τέλος, η δράση "Τα καΐκια που πληγώναμε", προσπαθεί να θυμίζει ότι αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη (και για 30 χρόνια τώρα), ένα σχέδιο αφανισμού της παραδοσιακής αλιείας, των παραδοσιακών ξύλινων σκαφών και συγχρόνως μιας πανάρχαιας ναυτικής παραδόσεις που γέννησε ένα Πολιτισμό.. Ίσως όλα αυτά δεν σκιαγραφούν παρά μία σταγόνα στον ωκεανό, αν δεν αναφέρονται πρωτίστως στην προσωπική μας συνεισφορά, συμμετοχή και ευθύνη. Η Τέχνη, έχει αυτή τη μαγική ικανότητα να μπορεί να συγκεράσσει στιγμές του Αληθινού, υπερβαίνοντας κοινωνικές διαιρέσεις και τη μονομέρεια των αφηγημάτων. Να ενεργοποιεί την επικοινωνία και την ενάργεια, όπως ο πλατωνικός οίστρος.
Παρόμοιες δράσεις, θα έχουν επιτύχει το σκοπό τους εφόσον καταφέρουν να κινητοποιήσουν πρώτα από όλα τον κόσμο της Τέχνης και του Πολιτισμού χωρίς διαχωρισμούς από την ενεργή μάζα, τα κοινωνικά υποκείμενα και το Κοινώς νοούμενον, το οποίο ελέγχονται και χειραγωγούνται κατά κανόνα, μέσα από τους μηχανισμούς του θεάματος και της μαζικής επικοινωνίας ενημέρωσης.

Επιτυχία θα είναι όταν νοιώσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας, μέσα σ αυτή την ουτοπία του αυτονόητου...

από FB: τζιμης ευθυμιου Διαχειριστής · 21 Οκτωβρίου 2018 · 

Ταξίδι στον κόσμο μέσα από πόρτες!

Μια εκπληκτική συλλογή από διάφορα μέρη του πλανήτη!

Ο Βέλγος φωτογράφος Pascal Mannaerts έχει εντυπωσιάσει με τις φωτογραφίες του, στη διάρκεια του ταξιδιού του σε όλο τον κόσμο, που κράτησε μια δεκαετία.

Σε αυτή τη φωτογραφική του σειρά «αφηγείται» ιστορίες μέσα από τις πόρτες, σε απόμακρες περιοχές.

Όπως περιγράφει ο ίδιος, κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, πάντα τον συνάρπαζαν τα διάφορα είδη αρχιτεκτονικής των τοποθεσιών που επισκέφτηκε. Ειδικότερα, τον προσέλκυσαν οι πόρτες.

«Ως πρωταρχικά και ουσιαστικά αρχιτεκτονικά στοιχεία, οι πόρτες είναι σύμβολα του άγνωστου, της ανακάλυψης, της φιλοξενίας και της μετάβασης.

»Εμπνέουν, εκπλήσσουν και ενθαρρύνουν την αμφισβήτηση. Από την Κούβα μέχρι το Βιετνάμ, μέσω της Αιθιοπίας και της Ινδίας, είναι μια συλλογή φωτογραφιών από τις πόρτες σε όλο τον κόσμο».

συνέχεια στην πηγή: 

https://www.o-klooun.com/gallery/taksidi-ston-kosmo-mesa-apo-portes?fbclid=IwAR273FFbrDZ0ueR2QtPWX329QG4jbz0AKk4EpeGjcacdozhbC0UraOUSvi0

03.09.2018

από FB: Ο χρήστης τζιμης ευθυμιου κοινοποίησε μια φωτογραφία.Διαχειριστής · 1 Σεπτεμβρίου 2018 · 

Ο χρήστης Βοήθεια ΠΕΦΤΩ ΣΩΣΤΕ ΜΕ ενημέρωσε τη φωτογραφία εξωφύλλου. Μου αρέσει η Σελίδα!

31 Αυγούστου 2018

Και η αχρηστη ερωτηση της ημερας.. Τι οριζεται ως Land art (σα να λεμε, ως τεχνη).. Η αυθορμητη χειρονομια σε μια ακτη, ενα αυταναιρουμενο μηνυνα, η χρωματολογια σ ενα μελισσι στο δασος, ανωνυμη λειτουργικιτητα που καθαγιαζεται σε αισθητικη χωρις να ερχεται ομως απ το κοινωνικο υποκειμενο του καλλιτεχνη. Αχρηστη ερωτηση, οσο μεταφερει την ευθυνη απο το βλεμμα του θεατη, στα στερεοτυπα της κοινωνικης ιδεολογιας...

από FB: τζιμης ευθυμιου Διαχειριστής · 30 Αυγούστου 2018 · 

Το ακριβες συναισθημα μετα τη Λανταρτικη εμπειρια μας στη Β.Ευβοια:
Storm.
Χαρα για ολους που κινηθηκαν μαζι μας, απο διαφορετικες γωνιες των κοσμων μας, πληροτητα που πηραμε μαζι μας σα βιωμα απ ολες τις διαδρομες που καναμε μαζι απο και προς το τυχαιο, την εμπνευση, τη χειρονομια, το παιχνιδι, τη δημιουργια, τον αναλογισμο, τη θετικη κι αρνητικη γνωσητου τοπουκαι της κοινωνιας μας, τη χαρη της παρεας και του μοιρασματος, αμφισβητηση, αυτοαμφισβητηση, αντιφαση, ενθουσιασμος, δεος γελιο, οργη...
Θριαμβος και πανωλεθριαμβος μαζι. Μετα απο τρια γουορκσοπ και δυο εκθεσεις η δραση λανταρτ- παραμενει ευθραυστη, αντιρρησιακη, γονιμη, επικινδυνη, ανενταχτη, αμεση, γεματη ομορφες εκπληξεις και απεραντα ομιλητικη. Οπως η προθεση που τη γεννησε καποτε σε μια αλλη γενια εποχη, τοπο, αλλα σ αυτον τον ιδιο κοσμο...

από FB: Ο χρήστης τζιμης ευθυμιου κοινοποίησε ένα βίντεο. Διαχειριστής · 27 Αυγούστου 2018 · 

Τεντα για 1500 ατομα

από FB: τζιμης ευθυμιου 26 Αυγούστου 2018

λαντάρτες

από FB: Η ΜΑΡΙΑ ΔΟΥΚΑΚΗ είναι με τον τζιμης ευθυμιου.26 Αυγούστου 2018

Landartist

Δείτε τη μετάφραση

από FB: Ο χρήστης τζιμης ευθυμιου κοινοποίησε μια φωτογραφία.Διαχειριστής · 26 Αυγούστου 2018 · 

Φωτογραφικό Άλμπουμ 2018 #127

από FB: Ο χρήστης ΜΑΡΙΑ ΔΟΥΚΑΚΗ κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.Διαχειριστής · 9 Αυγούστου 2018 · 

Πηγή:

http://www.thestival.gr/society/item/133342-oi-dyo-ksexasmenes-barkes-tou-thermaikou-kai-i-istoria-toys-foto

από FB: Κώστας Τσομπανίδης 30 Ιουλίου 2018

Ή το κάνεις το αυθαίρετο ή δεν το κάνεις...

από FB: Petros Katsakos 30 Ιουλίου 2018

H εν όψει φωτογραφία έχει κάτι το αγγελοπουλικό, όπως βεβαιώνει ο καλός φίλος Γιώργος Παπαγιαννόπουλος.… Όμως πίσω από την ακινησία του πλάνου υποβόσκει μια ένταση, που σε κάνει να λες: Όχι, η φωτογραφία μπορεί να προδίδει τα δρώμενα, σε αντίθεση με το φιλμ - που αποδίδει την κίνηση των πραγμάτων. Και μετά το καταστάλαγμα στο φιλμ, έρχεται η τελική βεβαιότητα: Αυτή τη συμφορά κανένα φιλμ δεν μπορεί να περιγράψει, γιατί είναι πολυπρόσωπη, πολυεπίπεδη, δραματική στο έπακρο.

από FB: Yiannis Schizas25 Ιουλίου 2018 · 

Το φετεινό βήμα του «Λαντάρτικου» (land art workshops) του Ορίζοντα έχει προγραμματιστεί για 22-27/8 στη Β. Εύβοια (Βασιλικά, Πολυχώραφο Ξουτκά)
https://www.facebook.com/%CE%9E%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BA%CE…/
Σε αυτή τη χρονικότητα οι δράσεις μας στοχεύουν στο ζήτημα με την καταστροφή των καϊκιών. Έτσι, ανάμεσα σε άλλα που θα κάνουμε εκεί, προτείνεται η ρίψη μηνυμάτων στη θάλασσα – και όχι μόνο – σαν μια επίκληση στο τυχαίο και την πολυπλοκότητα για τη διάσωση.
Περιμένουμε κάθε μήνυμα – το δικό σας μήνυμα – που θα μπορούσαμε να εσωκλείσουμε στην ουτοπική αλληλογραφία μέχρι 20/8.
Για να αναδείξουμε ό,τι αγαπάμε και ό,τι μας πονάει.
Από τον Ορίζοντα Γεγονότων

από FB: ΜΑΡΙΑ ΔΟΥΚΑΚΗ Διαχειριστής · 20 Ιουλίου 2018 · 

Όχι λίγες φορές και όχι πολύ μακριά από την Αθήνα, έστεκα εκστατικός μπροστά στην γκαλερύ της φύσης, στις διαβατικές τοιχογραφίες που σπάνια κατάφερνα να διαφυλάξω –όντας κακός φωτογράφος… Μέσα σε αυτές τις ζεύξεις –χώρος + καιρός– προσλάμβανα κι εγώ τα αχανή μεγέθη του κόσμου, την υπεροχή του λεγόμενου «σύμπαντος»[10] απέναντι σε κάθε τι προσωπικό και υποκειμενικό: Προσλάμβανα αυτό που δημιουργούσε μελαγχολία και πεσιμισμό σε πολλούς, για την «αποκαρδιωτική προσωρινότητα», σύμφωνα με την έκφραση ενός ψυχαναλυτή που συνέταξε ένα υπέροχο βιβλίο για τον αστικό χώρο.[11] Για την προσωρινότητα ενός κόσμου που προοριζόταν να χαθεί μέσα σε ένα πλανητικό περίγυρο μεταβατικό, χωρίς να μας κάνει λόγω αυτής της ολικής απώλειας πιο στοχαστικούς και επιεικείς, κατά πως έλεγε ο στοχαστής Εντγκάρ Μορέν.[12] Όμως, απέστρεφα το νου μου από το γίγνεσθαι με τις «εσχατο-22 λογίες» και όλο τον πεσιμισμό που προκαλούσε, και εντρυφούσα στο φαίνεσθαι. Και μέσα από τα μικρογεγονότα και τα μικροσκηνικά της ζωής που απολάμβανα, διέβλεπα μια αόριστη σχέση με το γνωμικό ενός Ιταλού διανοούμενου σε συνέδριο στη Φλωρεντία: «Ο θεός έπλασε τη γάτα για να μπορεί ο άνθρωπος να χαϊδεύει την τίγρη».[13] Κάπως έτσι κι εγώ, μέσα από τα μικρά και προσαρμοσμένα στα μέτρα μου, μέσα από την Αττική κι όχι από τα Ιμαλάϊα, μέσα από τον Ευβοϊκό κόλπο κι όχι από τον Ειρηνικό ωκεανό, μέσω μιας γάτας που δεν ήταν τίγρης, μπορούσα να προσλαμβάνω αυτό το απείρως μεγαλύτερο, που ήταν η Ελλάδα, τα Βαλκάνια, η Ευρώπη, η γαία, το ηλιακό σύστημα, τα άγρια ζώα, το μεγαπεριβάλλον του μικροπεριβάλλοντός μας…

από FB: Yiannis Schizas18 Ιουλίου 2018 · 

Επειδή εκτιμούμε το πράσινο το καταστρέφουμε καθημερινά!!

Γυρίζοντας στο σπίτι σήμερα είχαν κατά-καταστρέψει τα δέντρα του γείτονα... 

Μπράβο στον Δήμαρχο Αθηναίων!!! 

Μπράβο στον ανώνυμο βάρβαρο...

από FB: Ο χρήστης τζιμης ευθυμιου κοινοποίησε μια δημοσίευση.Διαχειριστής · 21 Ιουνίου 2018 · 

Anna Maria Hadjistephanou 20 Ιουνίου 2018

συνέχεια στην πηγή:

https://thivarealnews.blogspot.com/2018/06/sphinx-festival-2018.html

Ιούνιος 5, 2018

ΣΦΙΓΓΑ 2018 – πρόγραμμα φεστιβάλ

Από αύριο η Θήβα θ’ αποτελέσει ένα τοπίο πολλαπλής εικαστικής δράσης – ένα πρωτοποριακό γεγονός για τα ελληνικά δεδομένα – και θ’ αλλάξει όψη. Γλυπτά, εικαστικές παρεμβάσεις, performance, happenings και video θα τοποθετηθούν και θα παρουσιάζονται σταδιακά στους παρακάτω συγκεκριμένους τόπους από καλλιτέχνες της Ελλάδας και του κόσμου. Η έκθεση θα πραγματοποιείται από τις 6.00 το απόγευμα και θα παραμένει μέχρι τις 9.00 το βράδυ, όπου τα περισσότερα γλυπτά θα αφαιρούνται για το φόβο βανδαλισμών. Επειδή πρόκειται για ένα ζωντανό γεγονός, η οργανωτική επιτροπή του φεστιβάλ, θ’ ανακοινώνει κάθε μέρα πρόγραμμα με τα σημεία των παρεμβάσεων της επόμενης μέρας με την προσθήκη περισσότερων έργων. Για να βοηθηθεί ο επισκέπτης στον εντοπισμό των σημείων όπου θα είναι τοποθετημένα τα έργα, οι παρεμβάσεις και τα δρώμενα, θα υπάρχει σηματοδότηση με κάθετα πανό (banner) ώστε να γίνονται αντιληπτά από μακριά, και ταμπέλες με τον τίτλο και το όνομα του καλλιτέχνη.

Πλατεία Αγίων Θεοδώρων: Παρεμβάσεις Ορίζοντα Γεγονότων

Αγ. Φωτεινή: Κύρα Αλεβιζάτου (γλυπτό)

Καστέλια: Faistos, project 45 (Video δράση πολλών πανεπιστημίων και καλλιτεχνών του εξωτερικού), Ραφαέλλα Τσόπτση –(γλυπτό)

Πάρκο Χρυσορρόα: Ακριβή Μαρία Κούκουλη (Ζωγραφική σύνθεση ανοιχτού χώρου), Κυριάκος Φραντσέσκος (γλυπτό), Huang Yunxuan (Video ανοιχτού χώρου), Γαυρηλιάδης Ανδρέας (Ζωγραφική σύνθεση ανοιχτού χώρου)

Μουσείο: Αργυρώ Κουτσιμπέλα (γλυπτό), Μαρία Αργυρακοπούλου, (γλυπτό)

Πλ. Αγίου Γεωργίου: Άννα Γιαννοπούλου (γλυπτό), Μαρία Γκόλιου (ζωγραφική σε πανό)

Πούρος: Δέσποινα Πανταζή (Ζωγραφική -εγκατάσταση), Γεωργία Μπλιάτσου (γλυπτό)

Κεντρική Πλατεία (άγαλμα Πινδάρου): Μαρία Ματάλλα (Video ανοιχτού χώρου), Μαρίβα Ζαχάρωφ (Video ανοιχτού χώρου), Carlos Enrique GOZALO ARA (Video ανοιχτού χώρου), Στουπάθης Κώστας (Video ανοιχτού χώρου)

Κεντρική Πλατεία: Τζίμης Ευθυμίου- εγκατάσταση – happening, Παρεμβάσεις Ορίζοντα Γεγονότων

Πεζόδρομος (Αγ. Αικατερίνη): Δάμων Παπακυριάκου (γλυπτό)

Συνεδριακό: Διονύσης Παππάς (γλυπτό)

Αγ. Τριάδα: Παρεμβάσεις Ορίζοντα Γεγονότων

Σιδ. Σταθμός: Μαρία Ματάλλα (Ζωγραφική -εγκατάσταση), Πόλυ Σχοινά (γλυπτό)

Αμφίος Λόφος: Βασίλης Καραμπίνης (γλυπτό)

Πηγή:

https://www.timesnews.gr/sfigga-2018-programma-festival/

Ιούνιος 1, 2018

ΣΦΙΓΓΑ 2018 | Φεστιβάλ «κοινωνικής γλυπτικής»

by Art and Press

H  ευτυχία είναι  η πόλη μου

Δημόσια υπαίθρια γλυπτική μαθητών, εφήμερες εικαστικές κατασκευές,  επιτόπιες θεατρικές και εικονικές παρεμβάσεις (υπαίθριες προβολές, graffiti, κλπ) στην πόλη της Θήβας.

01

Οι  μαθητές αναζητώντας την ταυτότητας τους που καθορίζει ο χώρος της σύγχρονης παρηκμασμένης πόλης, οδηγούνται σε ευφάνταστες όψεις της ανθρώπινης ευτυχίας και προτείνουν έξυπνες και πρωτότυπες λύσεις στην επιδίωξη της σε συλλογικό ή ατομικό επίπεδο.

Μπορούμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον ή είμαστε παγιδευμένοι σε ένα αδιέξοδο;

02

Πάνω από 1000 μαθητές, συντονισμένα παίρνουν μέρος στο φεστιβάλ ΣΦΙΓΓΑ το 2018. Σε 18 κύρια, αλλά συνολικά σε 200 εξωτερικά σημεία μέσα στον ιστό της πόλης, δημιουργούνται μικρές ή μεγαλύτερες εικαστικές παρεμβάσεις, χιουμοριστικές εκδηλώσεις,  μηνύματα θετικής προτροπής ή κραυγές διαμαρτυρίας. Η πόλη μεταβάλλεται από την ζωντάνια των νέων ανθρώπων, που παρεμβαίνοντας με τα έργα και το παράδειγμα τους, προτρέπουν και άλλους ανθρώπους σε μια δημιουργική δίνη, γεγονός που φέρνει και πάλι την αισιοδοξία στους κατοίκους.

03

Ξεκινήσαμε να περπατάμε ξοπίσω από τα παιδιά, στην χρωματιστή σκιά τους, ακολουθώντας στα χαλίκια τα βήματά τους, στα δικά τους μονοπάτια, στα δικά τους σημεία, στο στενάκι που μιλούν ψιθυριστά, στο πάρκο που γελάνε δυνατά, στη δική τους πόλη, σε εκείνη την πόλη που μόνο εκείνα μπορούν να δουν, που πλέον είναι δική τους ευθύνη να αλλάξουν, φορτωμένα με δύναμη και φαντασία από πηγές ανεξάντλητες. Σήμερα ξεκινήσαμε να ακολουθούμε τα παιδιά. Μέχρι την Κυριακή, τουλάχιστον.

Υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού

Με την οικονομική υποστηρίξη του Υπουργείου πολιτισμού και Αθλητισμού

Πηγή:

http://artandpress.gr/%CF%83%CF%86%CE%B9%CE%B3%CE%B3%CE%B1-2018-%CF%86%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B3%CE%BB%CF%85%CF%80%CF%84%CE%B9/

May 25, 2018

ΣΦΙΓΓΑ 2018 – Διεθνές φεστιβάλ κοινωνικής γλυπτικής «Οιδίππους Τύραννος» στη Θήβα

Μπορούμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον ή είμαστε παγιδευμένοι σε ένα αδιέξοδο; Αναζητώ τον εαυτό μου…

Είναι ο άνθρωπος ένα καταραμένο όν, όπως λέει ο Οιδίποδας του Σοφοκλή; Είναι απατηλή η αναζήτηση του νοήματος;

Στην εποχή μας βιώνουμε τη διαρκή απώλεια της συνέχειας του εαυτού, της σταθερής μας ταυτότητας ως σχέσης με τον κόσμο, όπως σχηματίστηκε στην κλασσική σκέψη. Το τραγικό άτομο που βίωνε την ταπεινότητα του μπροστά στην μοίρα μετέπεσε στο αδρανές εργαλειακό υπόλειμμα μιας αέναης μεταπλασιμότητας μέσα σε ένα κόσμο διαρκώς μεταβαλλόμενο και ασταθή.

Η Θήβα είναι ο μυθικός τόπος που κατά την αρχαία γραμματεία πρωτοδιατυπώθηκαν τα παραπάνω ερωτήματα για το νόημα και το αδιέξοδο του ανθρώπινου όντος-πολιτισμού. Στο φετινό μας φεστιβάλ δεν αναζητούμε μια δεδομένη ταυτότητα αλλά θέτουμε την ερώτηση αν αυτή η ταυτότητα στον υβριδικό μας κόσμο είναι πλέον εφικτή. «Ζούμε όπως ο Οιδίποδας σχολιάζει ο Φρόυντ»- Υπάρχει η δυνατότητα εκπλήρωσης του ανθρώπου σήμερα, ή είναι αδύνατη η αναζήτηση της ευτυχίας στον ορίζοντα της νέας εκκοσμίκευσης;

συνέχεια στην πηγή:

http://www.ert.gr/xorigies/sfigga-2018-diethnes-festival-koinonikis-glyptikis-oidippoys-tyrannos-sti-thiva/

25 ΜΑΪΟΥ 2018

από FB: Anna Maria Hadjistephanou‎Land Art με τον Ορίζοντα Γεγονότων 14 Μαΐου 2018 · 

Ο Ιλισός στη σημερινή Συγγρού, ο Κηφισός κάτω από την Εθνική, και ο Ηριδανός που κελαρύζει ακόμα στο Μοναστηράκι, σε 25 εκπληκτικές φωτογραφίες 

Έχει ποτάμι η Αθήνα; Απλή ερώτηση, σωστά; Δεν έχει, όμως, μία απλή απάντηση.
Εξαρτάται από το ποιον ρωτάτε, τι θεωρείτε ποτάμι, και τι ορίζετε ως Αθήνα. Για να ξεκινήσουμε από το τέλος: Αθήνα είναι, ας πούμε, ο Δήμος Αθηναίων, ή περιλαμβάνει και όλα τα προάστια, από την Κηφισιά ως τον Πειραιά;
Ποτάμι είναι, κατά τη γνώμη σας, κάτι που μοιάζει στον Σηκουάνα, ή μετρά και ο Ηριδανός, όπως φαίνεται μερικά μέτρα κάτω από την πλατεία στο Μοναστηράκι;
Αν είστε κάπως ευέλικτοι με τις αποδεκτές απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις, η Αθήνα έχει μια χαρά ποτάμια τρία, για την ακρίβεια.
Τον Ηριδανό, που βλέπετε να κελαρύζει κάτω από το Μοναστηράκι, τον Κηφισό, που κινείται παράλληλα με την Αθηνών-Λαμίας (την οποία οι παλαιότεροι παροικούντες τον Πειραιά αποκαλούν ακόμα «Το Ποτάμι») και τον Ιλισό, που μπορεί να μην τον βλέπετε πουθενά, κυλά όμως υπόγεια σε αρκετά σημεία της πόλης κάτω από τη διασταύρωση της Μιχαλακοπούλου με τη Μεσογείων, για παράδειγμα.
Εκτός από τα ποτάμια, κάτω από την Αθήνα κυλούν περίπου 700 ρέματα, από τα οποία τα 70 φαίνονται σε διάφορα σημεία της πόλης. Ένα από τα πιο διάσημα παραδείγματα είναι ο Ποδονίφτης της Νέας Ιωνίας.
Περισσότερες λεπτομέρειες για τα ποτάμια της Αθήνας, όπως ήταν στην αρχαιότητα, έχει το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.

από FB: Ο χρήστης τζιμης ευθυμιου κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.Διαχειριστής · 14 Μαΐου 2018 · 

συνέχεια στην πηγή:

http://memorylifegr.blogspot.com/2016/04/blog-post_17.html?fbclid=IwAR0QydnKgufzb1XfOo7pg0sJ-hENwTvyulZA28seFoWFI5G4fpCcAICJVWA

από FB: Ο χρήστης ΜΑΡΙΑ ΔΟΥΚΑΚΗ κοινοποίησε μια δημοσίευση.Διαχειριστής · 7 Μαΐου 2018 · 

Ορίζοντας γεγονότων
https://www.facebook.com/orizontasgegonotwn/
https://www.facebook.com/Independent-Art-Symposium-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%9F%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%93%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%84%CF%89%CE%BD-140104216783230/

του Γιάννη Σχίζα

Ο «Ορίζοντας γεγονότων» είναι φυσικός όρος ταγμένος στην περιγραφή της αδυναμίας του φωτός να δραπετεύσει από μια «μαύρη τρύπα», εξ αιτίας της έλξης που ασκείται επάνω του. Τον όρο αυτό διάλεξε μια καλλιτεχνική κίνηση για να προσδιορίσει το έργο της, εντυπωσιασμένη από τη μαγεία που ασκούν οι πιο βαρβάτοι - και αμφιλεγόμενοι συχνά - όροι της Φυσικής.

Ο «Ορίζοντας γεγονότων», που γιόρτασε πρόσφατα τα 10 χρόνια της ύπαρξής του, προχώρησε πέρυσι στην έκθεση “Land Art” – γήϊνη τέχνη θα λέγαμε – για να δείξει το δυναμικό που εγκλείεται στη φύση με τα απλά γήϊνα υλικά, που είναι τόσο εύχρηστα αλλά και τόσο αναλώσιμα. Το τελευταίο έργο του όμως ξεπέρασε κατά πολύ τα άλλα, καθώς επιχείρησε να προσδιορίσει τους όρους ανεξαρτησίας του καλλιτεχνικού εγχειρήματος: Μπορεί σήμερα να υπάρχει τέχνη «μη εξαρτημένη» και ταυτόχρονα να είναι ευπώλητη και ευρείας αποδοχής;

Φυσικά υπήρξαν διάφορες απαντήσεις στο ερώτημα, όμως η επιτυχία κυρίως ήλθε από εκείνες τις πρακτικές ομιλίες που υπηρετούσαν την Ελληνική πόλη. Έτσι είχα κι εγώ την ευκαιρία με εισήγησή μου να θυμίσω το έργο προσωπικοτήτων.

Ανέτρεξα λοιπόν στον μακαρίτη τον Τσαρούχη που έλεγε ότι «η ασχήμια της Αττικής είναι λαϊκό αίτημα», γιατί αυτό το γνωμικό κατέληξε να ανανεωθεί και να επανασερβιρισθεί, μετά μια φάση απόσυρσης… Μεταφερμένο στις μέρες μας παραπέμπει στην ανεγκέφαλη επέμβαση πάνω στις αθηναϊκές όψεις, στα συνθήματα σε κάθε επιφάνεια και στα σήματα της Τροχαίας, που δύσκολα ισοφαρίζονται από τις λίγες καλλιτεχνικές εγχαράξεις στους τοίχους – από τα καλλιτεχνικά γκράφιτι που έχουν σχεδιασθεί και ομορφαίνουν πραγματικά το αστικό τοπίο. Ανέτρεξα επίσης στην «επιδάφεια τέχνη», την τέχνη διαμόρφωσης του αστικού δαπεδοτοπίου, που απουσιάζει πλήρως, όπως απουσιάζει και μια τέχνη ηχητική – θα έλεγα σαν κι αυτή που τόσο αδέξια διαμόρφωσε ο Δήμος προ ετών στον πεζόδρομο της Ερμού, βάζοντας να ακούγονται λόγοι παλιών πολιτικών.

Η επιμελημένη διαχείριση των νυκτερινών φωτισμών είναι επίσης ένα θέμα. Ποιος θυμάται τη φωτοσκηνοθεσία που έκανε την αρχή της χιλιετηρίδας στην Ακρόπολη Γάλλος αρχιτέκτων; Κι όμως, υπήρξε συνέχεια, με φωτοσκηνοθεσία εγχώρια, την οποία μεταξύ άλλων υπηρέτησε ο Θεόδωρος Κοντορήγας στο Greekarchitect: Ψηλαφώντας μια τιμή ισορροπίας μεταξύ του θάμβους και του σκοταδιού, δίνοντας λύσεις πρακτικές στο ελάχιστα συζητημένο θέμα.

Ο «Ορίζοντας Γεγονότων» συνέχισε το έργο του, με μια έκθεση στο Μαρκόπουλο της Αττικής. Και το καλοκαίρι επίσης θα είναι ενεργός, δίνοντας στην τέχνη και στη πόλη το κατά δύναμη…

από FB: Yiannis Schizas28 Απριλίου 2018 · 

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ στις 28.4.18

Στο συμπόσιο που διοργάνωσε ο Ορίζοντας Γεγονότων με θέμα «Όψεις της Ανεξάρτητης Εικαστικής Δημιουργίας στην Ελλάδα του σήμερα» και έγινε στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Λεωφ. Καλλιρρόης και Αμβρ. Φραντζή, Αθήνα, 117 43) στις 13 - 14 Απριλίου 2018, στις παράλληλες εκδηλώσεις παρουσιάστηκε σε ανάρτηση 4 φύλλων  το poster «Land Art με τον Ορίζοντα Γεγονότων» (επιμέλεια Μαρία Δουκάκη)

Πηγή:

https://independentartsymposium.blogspot.com/search?updated-max=2018-04-15T18:06:00%2B03:00

11 Απριλίου 2018

εδώ: http://www.emst.gr/events/past-events/sybosio-orizonta-gegonoton-sto-emst

και από FB: Ο χρήστης ΜΑΡΙΑ ΔΟΥΚΑΚΗ κοινοποίησε μια δημοσίευση.Διαχειριστής · 11 Απριλίου 2018 · 

Επειδή το Land Art Project του Ορίζοντα Γεγονότων συνεχίζεται ... (Poster για το συμπόσιο του Ο Γ στο ΕΜΣΤ)

Οι ΜΑΡΙΑ ΔΟΥΚΑΚΗ, τζιμης ευθυμιου και 3 ακόμη βρίσκονται στην τοποθεσία EMST National Museum of Contemporary Art, Athens.

11 Απριλίου 2018 · Αθήνα

Καλή φώτιση σε όλους!!!!

από FB: Ο χρήστης Μαρια Κουλοβασιλοπουλου κοινοποίησε μια δημοσίευση. 7 Απριλίου 2018 · 

Ο χρήστης Visual Art είναι με τον गोतम चन्द दक και 5 ακόμη.Μου αρέσει η Σελίδα!

4 Απριλίου 2018

Amazing artwork by James Brunt Artist

Shared by Veri Apriyatno Artist

Εγγραφή της Τέχνης της Ξερολιθιάς στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας (Unesco, 2003)

Την εγγραφή της Τέχνης της Ξερολιθιάς στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας ενέκρινε μετ’ επαίνων η Διακυβερνητική Επιτροπή της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO, 2003) στη 13η ετήσια συνεδρίασή της (Port Louis, Μαυρίκιος, 26 Νοεμβρίου – 1 Δεκεμβρίου 2018), ύστερα από τον κοινό φάκελο υποψηφιότητας που υπέβαλε η Ελλάδα (Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς) μαζί με άλλες επτά χώρες (Γαλλία, Ελβετία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Κύπρος, Σλοβενία). Mπορείτε να παρακολουθήσετε την ανακοίνωση της εγγραφής εδώ: 

https://youtu.be/Y4WByUfmDUY?t=9016

Οι ξερολιθικές κατασκευές συνδέονται άμεσα με την παραδοσιακή οργάνωση του παραγωγικού χώρου των αγροτικών κοινοτήτων και με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάθε τόπου. Αποτελούν παγκόσμιο σύμβολο και τεκμήριο της σχέσης που συγκροτήθηκε ιστορικά μεταξύ ανθρώπου και περιβάλλοντος, καθώς είναι οι πανταχού παρόντες μάρτυρες του ανθρώπινου μόχθου. Σε κάθε τους μορφή – μονοπάτια, γεφύρια, αναβαθμίδες, εντυπωσιακά σύνολα καλλιεργειών σε πεζούλες, ταπεινά κτίσματα γεωργοκτηνοτροφικής χρήσης, ποικίλες κατασκευές που υποστηρίζουν συστήματα διαχείρισης του νερού, τοίχοι αντιστήριξης, περιφράξεις, διαμόρφωση χωραφιών και κήπων, οδικά δίκτυα– οι ξερολιθικές κατασκευές συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στην οικολογική ισορροπία, ειδικά σε περιοχές που μαστίζονται από την εδαφική διάβρωση και άλλες δυσμενείς κλιματικές και εδαφικές συνθήκες.

Η τέχνη της ξερολιθιάς εξασκείται και σήμερα (όπως και στο παρελθόν) από αγρότες και επαγγελματίες τεχνίτες της πέτρας. Η μετάδοση της παραδοσιακής τεχνογνωσίας στις νεότερες γενιές γίνεται από τους παλαιότερους κατόχους της τέχνης (μάστορες) αλλά και από οργανωμένους φορείς εκμάθησης και εξάσκησης. Τα τελευταία χρόνια πάντως η συμβολή της στην οργάνωση και συγκρότηση τοπίων και ταυτοτήτων υπογραμμίζεται πλέον σε διεθνές επίπεδο όλο και περισσότερο.

Η Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Υπηρεσία του ΥΠΠΟΑ, αρμόδια για την εφαρμογή της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO, 2003) στην Ελλάδα, αποδίδει ιδιαίτερη έμφαση στην ανάδειξη του ελληνικού αγροτικού τοπίου ως πολιτισμικού αγαθού, καθώς αποτελεί ένα ευρύ πλέγμα πολιτισμικών εμπειριών και βαθιά ριζωμένων στον χρόνο πολιτισμικών πρακτικών, μεταξύ των οποίων και παραδοσιακές τεχνογνωσίες, όπως αυτή της ξερολιθιάς.

Η Τέχνη της Ξερολιθιάς είναι το έκτο στοιχείο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς που εγγράφει η χώρα μας στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας (UNESCO, 2003). Έχουν προηγηθεί το 2013 η Μεσογειακή Διατροφή(από κοινού με την Ιταλία, Ισπανία, Μαρόκο, Πορτογαλία, Κύπρο, Κροατία), το 2014 η Τεχνογνωσία της Παραδοσιακής Μαστιχοκαλλιέργειας στη Χίο, το 2015 η Τηνιακή Μαρμαροτεχνία, το 2016 το εθιμικό δρώμενο των Μωμόερων σε οκτώ χωριά της Κοζάνης και το 2017 το Ρεμπέτικο.

Η Ελλάδα έχει υποβάλει δύο ακόμα διεθνικούς φακέλους υποψηφιότητας για εγγραφές στον ίδιο Κατάλογο της UNESCO. Πρόκειται για την υποψηφιότητα της Ψαλτικής Τέχνης (Βυζαντινή Ψαλτική), που υποβλήθηκε από κοινού με την Κύπρο, και τη Μετακινούμενη Κτηνοτροφία στη Μεσόγειο και τις Άλπεις (από κοινού με Ιταλία και Αυστρία). Και οι δύο φάκελοι πρόκειται να αξιολογηθούν από τις αρμόδιες επιτροπές της UNESCO το φθινόπωρο του 2019.

συνέχεια στην πηγή:

http://ayla.culture.gr/eggrafi-tis-texnis-tis-xerolithias-unesco-2018/

και εδώ: http://ayla.culture.gr/i_texni_tis_xerolithias/

8 Μαρτίου 2018